Benimle gelir misin?

Bir sabah kalkıp “Hadi gidelim buralardan” desem ne dersin? İki bavul alırız. İçine bolca neşe, bir tutam hayal, sonsuz mutluluk, deli bir umursamazlık, sıfır plan, sıfır beklenti, sıfır umutsuzluk koyarız. Radyoda son ses bir şarkı açarız. Gerisi bir sen, bir de ben, bir de yollar…

Belki de hiç dönmeyiz bir daha. Hiçbir yere ait olmayız birbirimizin kalbinden başka. Yeni insanlar tanır, yeni  yerler görürüz. Karnımızı doyuracak kadar çalışır, sonra bir yere bağlanmadan yeniden yola koyuluruz. Gittiğimiz yerlerden vedalaşmadan ayrılırız. Onların hafızalarında tatlı bir anı olarak kalırız.

Çocuklarla oyun oynarız. Balıkçılarla sofralar kurarız. Kahvedeki amcalarla sohbet ederiz. Hep gün doğumunda yola çıkar, gün batımına doğru yol alırız. Bazen bir kumsalda uyuruz, bazen göl kenarında, bazen de misafir oluruz bir teyzenin mütevazi sofrasına.

Günlerden neydi, aylardan hangisiydi unuturuz. Nerden geldik, nasıl yola çıktık unuturuz.  Daha önce ne yapıyorduk, mutsuz muyduk, umutsuz muyduk unuturuz.

Sadece renk olur hayatımızda. Neşe olur, keyif olur... Arada tartışırız belki ama onda bile aşk olur, sevgi olur, tutku olur. Dargın uyumayız asla…

Şimdi söyle gelir misin benimle? Gerisi bir sen, bir de ben, bir de yollar…

                                                                                                                 Herhangibiri / 2015