Sensiz ben

Günaydın sevgilim...

Bu sabah da seni özleyerek başladım güne, tıpkı dün sabahki gibi.

Yüzümü yıkarken aynada kendime baktım uzun uzun.

Senin her zaman öptüğün yere dokundum parmak uçlarımla.

Gözlerimi kapadım bir an, o anı içime çektim.

Aceleyle çıktım evden, vapura yine zor yetiştim.

Kahvaltı yapma adetini hala edinemedim ama martılarımızı ihmal etmedim.

Bir simit aldım yarısını ya yedim ya yemedim.

Soğuğa aldırmadan güvertede oturdum bir köşeye, sessizce ağladım.

Vapurun sireni eşlik etti göz yaşlarıma, çıkardım fotoğrafına baktım.

Ben sensiz Boğaz’sız İstanbul gibiyim...

Müziksiz Taksim, Cadde’siz Kadıköy,  kumpirsiz Ortaköy gibi...

Tıpkı balıksız rakı, rakısız fasıl gibi...

Anlayacağın bu aralar pek tadım da yok gibi.

Yaşamıyor musun dersen yaşıyorum tabi ki...

Ama ben bu sabah yine çok özledim seni.

                                                                                                    Herhangibiri / 2016