Ayrılığın anatomisi

Her dilde acıdır ayrılık kelimesinin anlamı ve dünyanın neresinde bir ayrılık yaşanırsa yaşansın en derinden kanatır terkedilenin kalbini. 

Aslında terkedilen bir süre önceden fark eder olacakları. Görmezden gelir çoğu zaman, ertelemeye çalışır ama kaçınılmaz olduğunu da bilir. Ne kadar hazırlamaya çalışırsa çalışsın kendini o ilk konuşmanın yapıldığı an gözlerine yaşlar koşar dört nala. Söylemek için önceden kafasında hazırladığı cümlelerin hiçbiri çıkamaz ağzından, boğazında düğümlenir kalır. Yutkunamaz, konuşamaz, nefes alamaz, terk edenin yüzüne bakamaz… Çünkü ona bir zamanlar sevgiyle bakan gözlerin bu boş gözler ile aynı olduğuna inanamaz. Sonsuz bir boşlukta yuvarlanmaya başlar. Kimse kalmaz etrafta, hiçbir ses duyulmaz kafasında yankılanan “bitti” kelimesinin tekrarı dışında. Canı acır, yüreği kanar, ruhu daralır… Sanki iki kolundan tutulup cehennemin dibine doğru sürüklenir. Terk edilen konuşamadan terk eden bitirir tüm cümlelerini, kapatır gözlerini, derin bir nefes alır yüreği hafiflemişcesine ve “hoşçakal” der, “kendine iyi bak”. Sanki umrundaymış gibi… Sonra uzaklaşır sessizce, kendi yüreğinde bir hafiflik, geride bıraktığında da derin bir keder olduğunu bilerek… 

Terkedilen kalır geride. Önce idrak edemez. “Belki de bitmemiştir” der, inkar eder, bekler bir süre. Beklenen gelmedikçe öfkelenir. Öfkesi biraz terk edene, ama en çok da kendine. Kahreder, küfreder, isyan eder… Yeri gelir yorganın altına saklanır, yeri gelir çikolataya sarılır, yeri gelir kendini dışarılara bırakır. Ama gece olup da kendi kendine kaldı mı hep kafasının içinde neden böyle oldu sorularıyla savaşır.

Bir süre şarkı bile dinleyemez terkedilen. Birlikte gidilen yerlere ayak basamaz. Terkedeni hatırlatan hiçbirşey yapamaz. Her ne yaparsa yapsın aklının bir ucundan onu hiç atamaz.

Ama hiç bir acı sonsuza kadar sürmez tabi ki... Her acının da zamanla hafiflediği gibi zaman kabuk bağlatır yavaş yavaş yaralara. Sevgilinin kokusu unutulmaz belki ama daha az hatırlatır olur şarkılar, daha katlanılabilir olur şehir, daha az anılır olur hatıralar. 

Her giden arkasında bıraktığında birşeyler eksiltir. Asla aynı olmaz artık terkedilen. Ama kalbin bir ucu ölmüş olsa da hayat devam eder bir şekilde. Bazen de roller yer değiştirir, terkedilen olur, terkeden.

Yani şair doğru söylemiş demek ki, herkes öldürür sevdiğini... 

                                                       
                                            Oysa herkes öldürür sevdiğini
                                            Kulak verin bu dediklerime
                                            Kimi bir bakışıyla yapar bunu
                                            Kimi dalkavukça sözlerle
                                            Korkaklar öpücük ile öldürür,
                                            Yürekliler kılıç darbeleriyle...

                                            Kimi gençken öldürür sevdiğini,
                                            Kimi yaşlı iken.
                                            Şehvetli ellerle boğar kimi
                                            Kimi altından ellerle

                                            Merhametli kişi bıçak kullanır
                                            Çünkü bıçakla ölen çabuk soğur.
                                            Kimi yeterince sevmez
                                            Kimi fazla sever
                                            Kimi satar, kimi de satın alır
                                            Kimi gözyaşı döker öldürürken
                                            Kimi kılı kıpırdamadan
                                            Çünkü herkes öldürür sevdiğini
                                            Ama herkes öldürdü diye ölmez...

  

                                                                                    Oscar Wilde

                                                                                                      Herhangibiri / 2016