Bazen bir renk beni kendime getiren. Yeşil mesela ya da mavi... Bazen suyun sesi... Bazen bir kuş cıvıltısı, bazen bulutların rengi... Ama en çok bir nefes beni kendime getiren. Derinden alınan, ciğere dolan, kalbe uğrayan, damarlarda hissedilen, 'Ben buradayım, seni hiç yalnız bırakmam' diyen ve her seferinde kendine şükrettiren!
Herhangibiri / 2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder