Hoşça kal...

 

Bulutlar üstümde uçuşurken, ben sessizce oturmuş denizin mavisinde kaybolan bir gün batımına tanıklık ediyorum. Kumların arasındaki parıltılar, güneşin son ışıkları ile birlikte dans ederek bana eşlik ediyorlar. Baktığım yerden her şey o kadar huzurlu ki bir an için de olsa içimdeki fırtınalar diniyor, kafamın içindeki bütün sesler susuyor, içimdeki kırgınlıkları unutuyorum.

Zaman denizin sesinde kayboluyor. Ben, bulutların gölgesinde uzanmışken derin derin ama yavaşça kumsalın akşam serinliğini soluyorum. Sadece bu anın tadını çıkarıyorum ve sanki sonsuzluğa doğru uçuyorum.

Bu gün batımı benim için unutulmaz bir anı, bir dönüm noktası olacak biliyorum. Bunu iliklerime kadar hissediyorum.

Dalgaların kumsalı her yalayışında çıkardığı ses, kumsalın ıslak kokusu ve akşam güneşinin sıcak ama yakmayan ısısı bana hem huzur hem de güç veriyor. Bütün endişelerim, korkularım, hayal kırıklıklarım, beni inciten bütün duygularım gün geceye kavuştuğunda iyileşecek gibi hissediyorum. Sanki hücrelerim yenileniyor.

Ve sen… Seni de bu kumsalda bırakıyorum. Yarın yeni bir gün olacak, ayaklarım yere sağlam basacak, sadece önüme bakacağım. Yine sadece “ben” olacağım, yine kendim olacağım.

Bugün seni bu kumsala gömüyorum. Dalgalar kıyıya vurdukça bıraktığın bütün acılarla birlikte seni de yavaş yavaş alıp götürecek. Gün gelecek, geriye dönüp baktığımda izini bile bulamayacağım.

Gidiyorum… Hoşça kal…

                                                                                                                   Herhangibiri / 23.03.2023