Gökkuşağım olur musun?

                                  "Yeşil ol, kırmızı ol, aşk ol...
                                   Yüzünü gökyüzüne dön mavi ol, güven ol...
                                   Bana dön rengarenk ol..."

                                                                                  Herhangibiri

                 

Ben senden çok birşey istemiyorum ki... Yeşil ol istiyorum mesela. Huzurum ol istiyorum... Yanında olduğumda yeryüzünde sadece bizim duyacağımız dünyanın en güzel melodisi çalsın, bir dinginlik çöksün her yere. Savaş çıksa, yer yerinden oynasa, dünya tersine dönse umrumda olmasın istiyorum...

Yüzünü gökyüzüne dönüp mavi olmanı istiyorum sonra. Çünkü sonsuz güvenmeliyim sana... Sırtımı yaslayacağım dağ olduğunu bilmeliyim. En şiddetli fırtınalardan sonra limanım diyerek sana sığınabilmeliyim...

Pembe de olmalısın mutlaka... Olmalısın ki mutluluğu sende bulabileyim... Dünyaya seninle gülümseyerek bakayım. Sen varken gerisi yalan olabilmeli. Nereye baksam sevinç ile dolabilmeliyim.

Bembeyaz olmalısın yeri geldiğinde. Beyaz umudun rengi, sen de benim umudum olmalısın. Hayat ters gitmeye başladığında elini tutup kalkabilmeliyim. Ben kendimi bıraktığımda sen bırakmamalısın beni, kendime getirmelisin

Bazen de siyah olabilmelisin. Kederimi, yasımı benimle paylaşabilmelisin. Tekrar ayağa kalkmadan önce acımızı birlikte yaşayıp, içimizdeki irini akıtıp elele öyle kalkmalıyız ayağa...

Yeri geldiğinde gri de olmalısın bir parça... Olmalısın ki tek başıma almam gereken kararları kendim alabilmeliyim. Sağduyum olmalısın... En zor kararlarda bile yanımda olduğunu, desteğini hissedebilmeliyim.

Turuncum olmalısın... Birlikte olduğumuzu ama ayrı ayrı da birer insan olduğumuzu bilmeliyiz. Özgürlüğüm olmalısın benim. Rahat rahat kendim olma özgürlüğüm... En çok senin yanında rahat etmeliyim. En çok senin yanında kendimi olduğu gibi bırakabilmeliyim.

Sarı renginle birlikte hayallerim olmalısın benim.... Geçmişim, geleceğim, dünüm, bugunüm, yarınım olmalısın. Senden öncesi mazi senden sonrası nefes olmalı bana ve aldığım her nefeste seni bana verene şükretmeliyim...

Mor rengin ile neşeyi getirmelisin hayatıma. En çok birlikte gülmeliyiz. Bazen söylenen bir kelime ile, bazen konuşmadan sadece bir bakış ile kahkahalar atmalıyız. Kimse anlamamalı neye güldüğümüzü, sadece biz bilmeliyiz. Dünyanın en büyük sırrına sahipmiş gibi eğlenmeliyiz...

Ama en çok kırmızım olmalısın... Aşk olmalısın... Senden önce hiç aşkı tatmamış gibi, kırmızıyı ilk kez seninle görmüş gibi olmalıyım. Yıllar geçse de seni her gördüğümde ilk günkü gibi kalbim çarpmalı delice, ritmi değişmeli. Senden önce nasıl yaşadığımı hatırlamamalıyım. Adın geçtiğinde gözlerim gülmeli, sesim titremeli. Saçmasapan zamanlarda sırf adın geçsin diye konuyu sana getirmeliyim. Konu sana geldiğinde liseli bir genç gibi yanaklarıma al basmalı. Bana gelmen bayram günü gibi olmalı... Sana gelmek düğün gibi olmalı... Ve kırmızı en çok sana yakışmalı...

Ve sonunda yüzünü bana dönüp rengarenk olmalısın... Sen, bana karışmalısın... Ben sana bu renklerin hepsi ile gelirken sen de bana bütün renklerini sunmalısın. Sunmalısın ki birbirimize karışıp gökkuşağı olalım. Gökkuşağı olalım ki hayatımızı anlamlandıralım...

                                                                                                                                                                                                                                                        Herhangibiri / 2015

 

                                  

Ve en karanlık an şafaktan öncedir...

                

Aslında en büyük hatayı nerede yapıyoruz biliyor musun? Mutluluğumuzu kişilere ya da olaylara bağladığımızda...

Bütün depresyonlarımızın, iç sıkıntılarımızın, dibi görmelerimizin altında bu çok insani ama bir o kadar da yanlış davranış yatıyor. O olmazsa ölürüm... Bu gerçekleşmezse biterim... Terkederse mahfolurum... Mutluluğumuzun önündeki engeller bu cümlelerin içerisinde gizli. Çok zor olsa da bu davranışımızdan vazgeçtiğimiz anda ise adeta bir aydınlanma yaşıyoruz. Hayat tam anlamıyla o noktadan sonra başlıyor. Nereden mi biliyorum? Çünkü ben şu anda tam da o noktada duruyorum. 

Zor bir yolculuk oldu benimkisi... Bu noktaya ulaşırken çok acı çektim. Dibi gördüğümü ve orada kalacağımı düşündüm. Dibi gördüğün o an var ya, işte orada iki tercihin var. Ya kendini bırakır, boğulursun ya da ayaklarını hızlıca yere vurur ve yukarı çıkarsın. O anda kimin sana ne dediği, ne akıl verdiği, nasıl avuttuğu hiç önemli değildir. Bütün iyi niyetli olanlar da dahil olmak üzere bir an gelir ki herkes bir kenara çekilir ve sen kendini soğuk bir evde, boş bir yatakta, gecenin karanlığında ağlarken bulursun. Bu nedenledir ki insan kendini ancak yine kendisi iyileştirir. Ve en karanlık an şafaktan öncedir...


                                                                                                          Herhangibiri / 2015