3 ile 4'ü yanyana koydum, 34 oldum. Her sene mumları üflerken dilekler tuttum, hepsi gerçek olmadı ama olanlarla mutlu oldum. Şanslı kullardanım ben, bir sürü güzel insanla tanıştım, harika bir aileye sahip oldum. Üzüldüm bazen, kırıldım ama hiçbir zaman birisi için lanet okuyan biri olmadım. Topladım parçalarımı "olduğu kadar artık" dedim tekrar yola koyuldum. Yoruldum bazen dinlenmek istedim. Ama eninde sonunda hep devam ettim. Umutsuzluklarım oldu benim de zaman zaman, "buraya kadarmış" dedim. Sonra bir ışık göründü bir yerden, bir olay geldi başıma, biri çıktı karşıma yönümü yeniden buldum. Kadere inandım ama durup dururken şansın bana gelmesini de beklemedim. Bu hayatta en çok kendime güvendim. Ne birinden birşey istedim ne de ayağıma fırsat gelmesini bekledim. Sahip olduklarımı hep hediye bildim. Eskiden, ben küçükken zaman çabuk geçiyor dediklerinde pek anlamazdım ama bugün ben de dönüp bir baktım arkama... Zaman çabuk geçiyor... Zaman akıyor... Zaman beklemiyor... Beklememek, bekletmemek lazım. Görülecek yerleri gidip görmek, kimi seviyorsak değerini bilmek, bolca şükretmek lazım. Ben bugün 34 oldum. 35 yarısı mı benim yolumun bilemem ama epey bir zamanı geride bıraktım. Tam da şu an var olan herşey için bir kez daha şükürler olsun! Yanımdakileri Allah korusun, kalbimdekilere kavuştursun, özlemlerimi dindirsin, hayallerimi gerçekleştirsin... Ne kaldıysa yaşanacak geriye bana hiç keşke dedirtmesin! Ruh yaşım konusunda şüpheliyim ama inanır mısınız bilmem bana, ben bugün 34 oldum...
Herhangibiri / 28.08.2016